یامهدی

امام محمد باقر عليه‏ السلام می فرمايند:

من سبح تسبيح الزهراء ثم استغفر غفر له، و هي مائه باللسان و الف في الميزان، و يطرد الشيطان، و يرضي الرحمن». [1] .
ترجمه: هر کس تسبيح حضرت زهرا را به جاي آورد و سپس از گناهش استغفار کند، خداوند آن گناه را بر او مي‏بخشد. زيرا تسبيح زهرا عليهاالسلام گر چه صد ذکر در زبان است ولي هزار بار ترازوي اعمال انسان را سنگين‏ تر مي‏ کند و شيطان را مي ‏راند، و خداوند بخشايشگررا خشنود مي‏ سازد.

نکته‏ ي بسيار مهمي که تذکر آن در اينجا ضروري است : طبق روايت نقل شده برخي چنين تصور کرده و اظهار نموده‏ اند که علت غفران و بخشش خداوند متعال تسبيح فاطمه عليهاالسلام است بنابراين گفته‏ اند: «هر کس تسبيح حضرت فاطمه عليهاالسلام را به جاي آورد و در حال تسبيح حضور قلب داشته باشد خداوند متعال گناهان او را مي‏ بخشد».
اين نتيجه‏ گيري از روايت که در برخي کتابهاي مربوط به حضرت فاطمه عليهاالسلام آمده است، نتيجه‏ گيري شتابزده و حاصل غفلت از متن روايت مي‏ باشد، زيرا در روايت آمده است: هر کس خداوند را به تسبيح حضرت فاطمه عليهاالسلام ياد کند و سپس استغفار نمايد، خداوند متعال گناهي را که از آن استغفار نموده مي‏ بخشد.
بنابراين بااندک تاملي معلوم مي‏ شود که تسبيح حضرت زهرا عليهاالسلام در قلب و روح انسان ايجاد آمادگي براي توبه و استغفار کرده، و خداوند متعال نيز به دليل استغفار حقيقي شخص، گناه او را بخشيده است، نه آنکه تسبيح، راسا و مستقلا دليل غفران و بخشش گناهان باشد زيرا خداوند متعال براي بخشش گناهان سه شرط اساسي قرار داده که عبارتند از:
1- معصيت و گناه را ترک کنيم
2- بر گناهان گذشته‏ ي خود نادم و پشيمان باشيم
3- عزم خود را جزم کنيم که پس از آن، هرگز مرتکب آن گناه نشويم. حال اگر آن گناه حق انساني را از بين برده باشد، شرط چهارمي نيز وجود دارد و آن اينکه:
4- حق او به وي بازگردانده شود، و يا از او طلب حلاليت و گذشت نماييم